از دیرباز تهیه سرپناه و مسکن مناسب یکی از بزرگترین دغدغههای افراد در جوامع انسانی بوده است. ورود انسان به عصر صنعت و گسترش شهرها باعث ایجاد تغییرات شگرفی در نحوه زیست و انتخاب محل سکونتگاه بشر گردید و مسائلی همچون کمیت و کیفیت زیرساخت (فاضلاب شهری، آبرسانی، برق، گاز، مخابرات و فیبرنوری، جمعآوری آبهای سطحی و...) کمیت و کیفیت روساخت (خیابانها، گذرها، بزرگراهها، تصفیهخانههای فاضلاب، ایستگاههای تقلیل فشار گاز، آتشنشانی، خطوط تاکسیرانی، اتوبوسرانی و مترو) و سرانههای خدماتی (مدارس در مقاطع و رشتههای مختلف، موسسات آموزش عالی، درمانگاه و بیمارستان، مجتمعهای چندمنظوره فرهنگی، هنری، علمی، راستهبازارها، پارکهای شهری، مجتمعهای ورزشی و...) از یکسو و کیفیت ساخت و ساز از نظر امکانات، نوع متریال و سیما و منظر شهری و قیمت فروش آن از سوی دیگر این موضوع را به یکی از چالشیترین مسائل روزمره زندگی و اصلیترین دغدغه هر خانواده تبدیل نموده است. از زمان ساخت اولین مجموعههای مسکونی آپارتمانی در کشور در اوایل دهه چهل خورشیدی و رشد نرخ مهاجرت مردم از روستاها به شهرها، سرمایهگذاری در این بخش باعث بدل شدن آپارتمانها به یک کالای سرمایهای گردید و سفتهبازی در این بخش باعث ایجاد تورمهای افسارگسیخته و حباب قیمت گردید و رفته رفته صاحب خانه شدن به یکی از آرزوهای مردم تبدیل شد. البته در دورههای مختلف، دولتها با نیت ایجاد تعادل و پایین آوردن کفه ترازو به نفع مصرفکنندگان بارها به این بخش ورود نمودند که متاسفانه نتیجه چشمگیر و محسوسی را به بار نیاورد. مسکن مهر، مسکن اجتماعی و طرح اقدام ملی مسکن از جمله این طرحها میباشند.
در سالهای پس از انقلاب و گسترده شدن فعالیت شرکتهای تعاونی مسکن در کنار تمامی ایرادات وارد بر آن، عاملی موثر در خانهدار شدن قشر عظیمی از مردم به خصوص کارمندان دوایر دولتی، وزارتخانهها، نیروهای نظامی و کارگران و کارکنان کارخانجات تولیدی گردید و در ۹۰ درصد از پروژهها تجربههای مثبت و قابل توجهی از خود بر جای گذاشت، چرا که بر اساس قانون و رسالت شرکتهای تعاونی، هر یک از اعضاء براساس قیمت تمامشده و فاقد هرگونه سود یا تورمهای موجود در بازار مسکن صاحب خانه میشوند که موجب در امان ماندن سرمایه اعضاء از گزند ناشی از تورمها و سود قابل توجه بساز بفروشها شده و هر شخص میتواند پس از گذشت بازه زمانی 3 الی 4 ساله به صورت اقساطی و فارغ از تورمهای دورهای مسکن که به طور معمول هر چهار سال یکبار اتفاق میافتد صاحب خانه گردد. شرکت تعاونی مروارید شرق فاخر (سپکو) نیز با همان رسالت پیشگفته پا به عرصه بخش تولید و ساخت مجتمعهای مسکونی نهاده و قصد دارد یکی از بزرگترین چالشها و نیازهای هر خانواده یا اشخاص فاقد مسکن را به تجربهای شیرین و سرمایهگذاری امن بدل نموده و سهم کوچکی در تامین بخشی از رفاه خانوادههای ایرانی داشته باشد.