از گذشته تا به امروز، سبک های گوناگونی در حوزه ی معماری در جهان وجود داشته است که هر یک، با توجه به زمان، نیازهای فنی، تاریخی و... طرفداران خاص خود را داشته اند و هنوز دارند. یکی از این سبک ها، معماری مدرن می باشد. وجود متریال نوین در صنعت ساخت و ساز و تنوع زیاد در طراحی داخلی و خارجی ساختمان، باعث شده است که این سبک از معماری، در کشورهای زیادی، به خصوص کشورهای توسعه یافته، استقبال کنندگان بسیاری پیدا کند.
معماری مدرن یا نوگرا، سبکی از هنر معماری است که با استفاده از ایده های خلاقانه، فناوری های نوین و ترکیب آنها با نوع کارکرد ساختمان اجرا می شود. در معماری نوین، فرم و مفاهیم تاریخی حذف شده و طرحی اجرا می شود که از قبل وجود نداشته است. پیدایش این سبک، به اوایل قرن بیستم باز می گردد. بزرگان هنر، با همراهی معماران حرفه ای و کارکشته، در صدد ایجاد سبکی از معماری بودند تا علاوه بر سادگی و حذف دشواری های بازسازی، نیاز مردم را به شکل کامل برطرف سازد. به این ترتیب، هنر مدرن وارد عرصه ی معماری گردید و به عنوان یکی از سبک های اصلی در ساختمان سازی شناخته شد. در معماری مدرنیستی به طور کاملا آشکاری، تزیین کردن و زینت دادن (که در معماری سنتی به وفور دیده می‌شود)، رد شده است. البته شایان ذکر است که این سبک از معماری، از دوره ی قاجار در ایران آغاز گردیده است.
انواع گرایشات سبک مدرن در معماری
معماری مدرن به عنوان یک سبک اصیل و شناسنامه دار شناخته شده است ولی همین سبک اصلی، دارای زیرشاخه هایی است که به برخی از آنها اشاره خواهیم کرد:
سبک مدرن متأخر: در معماری مدرن متأخر، آزادی عمل، منحنی ها و حجم های عظیم به وضوح مشخص است. معمارريال در این سبک می تواند ایده ها و هر آنچه که در ذهن دارد را به طور آزادانه پیاده سازی کند.
سبک مدرن مینیمال: یکی از معروف ترین شاخه های معماری مدرن، سبک مینیمال یا کمینه گرا می باشد. این سبک شباهت بسیاری با معماری مدرن داشته و هدف هر دوی آنها رسیدن به فضای ساده با رنگ های پایه می باشد. در این سبک نیز مانند سبک مادر، سادگی و در عین حال تعادل فضا دیده می شود.
سبک مدرن متعالی: استفاده از فناوری و صنعت نوین، از مواردی است که در معماری مدرن متعالی به چشم می خورد. پرهیز از تجملات و سادگی از شباهت های این سبک با سبک مینیمال است.
سبک مدرن انتقالی: این سبک، تلفیقی از سبک مدرن و کلاسیک است که مورد استقبال بسیاری نیز قرار گرفته است. به عنوان مثال در این سبک می توان مبلمان مدرن را با فضای کلاسیک ترکیب نمود.
سبک مدرن تک رو: تک رو یا ماوریک یکی دیگر از گرایش های سبک معماری مدرن است که ویژگی های خاص خود را دارد. انتخاب رنگ تصادفی و طراحی مبتکرانه از ویژگی های این سبک است. در این سبک، بیشترین تمرکز بر مصالح، تکنولوژی و تکنیک های نوین جهت هوشمند سازی ساختمان است.
اصلی ترین خصوصیات و اصول معماری مدرن
بکارگیری مصالح نوین: در معماری مدرن مصالح بسیار با اهمیت هستند. مصالح، باید بدون تغییر و تزئین استفاده شوند تا منعکس کننده ی فضای بیرون باشند. قالب بندی این سبک، اکثراً با مصالحی مانند فلز، شیشه، چوب، بتن و حتی موادی است که در گذشته استفاده نمی شدند.
مطابقت کارکرد و شکل ساختمان: فضای ساختمان در سبک مدرن، با هدف و پیرو کارکرد آن ساخته می شود.
بهره گیری از ترکیب نامتقارن: وجود خطوط قوی و استفاده از شکل های استوانه و مکعب، بدون در نظر گرفتن نظم و تقارن
سادگی: عدم استفاده از عناصر و تزئینات متعدد و ضرورت زیبایی در سادگی به وضوح در این سبک قابل مشاهده است. حذف جزئیات برای ایجاد ساختمانی ساده و تمیز از اهداف این سبک می باشد. به گونه ای که بیشترین استفاده را سقف های مسطح و رنگ های کرم، سفید و یک دست دارند.
بهره گیری از طبیعت با استفاده از شیشه های بزرگ: ترجیح این سبک، استفاده ی دیوارهای شیشه ای یا پنجره های بزرگ برای ورود نور طبیعی به داخل و استفاده از مناظر بیرون است.
اهمیت روح مواد: معمولاً از مصالح، آنطور که هستند استفاده می شود، بدون آنکه تغییری در ظاهر آنها ایجاد گردد. به عنوان مثال از پلی استر به جای رنگ برای مصالح چوبی استفاده می شود تا ظاهر طبیعی آن از دست نرود.
ارتباط بین فضاهای داخلی: در معماری مدرن، فضاهای داخلی به طور کامل از یکدیگر جدا نمی باشند. به عنوان مثال از قطعات گسترده ی آیینه، شیشه و یا جزیره در آشپزخانه برای جدا سازی فضا استفاده می شود.
سخن نهایی؛
امروزه سبک معماری مدرن، در معماری و دکوراسیون طرفداران بسیاری را دارد. همچنین طریقه ی استفاده از مصالح و شیوه های به کار برده شده، مدرن بودن پروژه معماری را مشخص می کند.
